2.8 mM D-glukoz varlığında, beta-D-glukoz pentaasetat (1.7 mM), izole edilmiş sıçan pankreas adacıklarından insülin salınımını alfa-D-glikoz pentaasetattan daha fazla artırdı.Benzer şekilde, nateglinid (0.01 mM) tarafından uyarılan insülin çıkışındaki ilave artış, alfa-D-glikoz pentaasetat yerine beta- maruz kalan adacıklarda daha yüksekti.Tersine, 2.8 mM esterleşmemiş D-glukoz varlığında, alfa-L-glukoz pentaasetat, ancak beta-L-glukoz pentaasetat olmadığında, insülin çıkışını önemli ölçüde artırdı.D-glikoz pentaasetatın beta-anomerinin daha yüksek insülinotropik potensi, D-[U-14C]glikoz oksidasyonu ve D-[5-3H]glikoz kullanımı arasındaki eşleştirilmiş oranı önemli ölçüde arttırdığı gerçeğiyle örtüşürken, alfa-D -glukoz pentaasetat bunu başaramadı.Bu bulgular, bu esterler tarafından insülin salınımının uyarılmasının, büyük ölçüde, beta-D-glikoz pentaasetat ve alfa-L-'de ortak olan C1 konfigürasyonunun tercih edilmesiyle, stereospesifik bir reseptör ile doğrudan etkileşimlerine atfedilebileceği kavramını destekleyecek şekilde yorumlanmıştır. glikoz pentaasetat.
